Door de lens van Ankie: Wachten wordt beloond

31 december 2021, 10:00 • 2 minuten leestijd

PROVINCIE UTRECHT - Net op het moment dat ik denk dat de laatste sportfoto's van dit jaar nou toch echt gemaakt zijn, zie ik ze. Niet een, niet twee, maar tientallen kinderen. Opgewonden staan ze met elkaar te praten. Allemaal zijn ze goed ingepakt in dikke winterjassen met kleurige sjaals om hun nek en warme gebreide mutsen op het hoofd. Nieuwsgierig vraag ik wat ze gaan doen. Lachend houden ze hun schaatsen in de lucht en antwoorden: 'Wat denk je?'

Ik ben bij de Vechtsebanen in Utrecht. In de buurt met een heel ander doel ben ik even in verwarring. 'Is de ijsbaan open dan? Jazeker!' roepen ze in koor. 'Wij hebben zo schaatsles'. Geraakt door hun enthousiasme, loop ik een stukje met ze mee. Aangekomen bij de buitenbaan zie ik nog veel meer kids. Wankelend op de dunne ijzers staan ze allemaal op rubberenmatten bij de ingang van de baan te wachten tot ze het ijs op mogen.

Hun geduld wordt eerst nog even op de proef gesteld. Er rijdt een grote blauwe dweilwagen voorbij. Aan de overkant zie ik er nog een. Het ijs wordt grondig aangepakt. Daar is dus het wachten op. Gedwee laten ze het allemaal over zich heen komen en kijken links en rechts wat om zich heen. Rondje na rondje verandert het opgeruwde ijs in een gladde, strakke, spiegelende ijsvlakte.

Geduld blijkt ook hier een schone zaak. Het wachten wordt beloond. De schaatsles gaat beginnen. In kleine groepjes glijden de kinderen lachend en met veel kabaal het ijs op. Zodra de ijzers het ijs raken is iedereen het lange saaie wachten al snel weer vergeten. Lekker schaatsen, dat gaan ze doen. Leuke dingen onthoud je altijd beter, zeggen ze. Gelukkig. Fijne jaarwisseling.