Valse start Jelle Goselink in Indonesië: 'Tien dagen ziek, echt een mentale test'

Inmiddels is de 23-jarige spits weer op de been, maar de eerste competitiewedstrijd van zijn nieuwe club heeft hij gemist. "Vorige week vrijdag kon ik voor het eerst sinds twee weken weer met de groep meetrainen, maar na de training vloog de selectie naar Java, voor de uitwedstrijd tegen Persik Kediri. Ik ben thuis gebleven."

Thuis, dat is voor Goselink sinds ruim een maand Samarinda, een stad met bijna 600.000 inwoners in het oosten van Borneo. Daar belandde hij dankzij de contacten van zijn oude trainer René Koster. "Hij was mijn trainer in de jeugd van Almere. Hij wist dat mijn contract bij Helmond Sport afliep en appte me met de vraag wat ik in het nieuwe seizoen ging doen. Hij had nog wel wat contacten in Azië, zei hij."

Goselink droomde er al zijn hele leven van om dankzij het voetbal iets van de wereld te zien. "Bij Borneo bekeken ze de beelden die René ze had gestuurd en ze wilden me hebben. Ik heb er niet lang over hoeven nadenken." Op 19 mei speelde hij mijn laatste wedstrijd voor Helmond Sport, op 27 mei landde de spits op Borneo. "Daar werd ik super goed opgevangen, de mensen zijn heel aardig. Het was echt fantastisch."

Vervolgens sloeg het noodlot toe. "We gingen twee weken op trainingskamp in Jogjakarta en daarna werd ik dus ziek. Ik heb tien dagen in mijn bed gelegen, een verschrikkelijke start." Goselink is in Indonesië zonder familie en vrienden. "Ik heb in Helmond ook drie jaar op mezelf gewoond, maar daar vandaan kon ik elk weekend naar mijn ouders in Maarssenbroek. Nu kan dat niet. En als je dan ook nog ziek wordt, is dat echt een mentale test."

Gelukkig voor de Maarssenaar is hij niet de enige Nederlander in de selectie van Borneo FC. "Stefano Lilipaly speelt hier ook, die heeft nog in de jeugd van FC Utrecht gezeten. En Diego Michels is onze aanvoerder, die zit hier al een jaar of negen. Dat is echt een wereldgast. Toen ik ziek was kwam hij elke dag langs om mijn koelkast te vullen. En hij heeft me ook al meegenomen naar een paar leuke restaurantjes."

Ondertussen is het leven in Indonesië voor Goselink een groot avontuur. En dat was ook precies waarnaar hij op zoek was. "Na drie jaar eerste divisie was ik toe aan een écht avontuur, waar je later over kunt vertellen." De eerste verhalen zijn er al. "In Nederland kon ik gewoon over straat, maar hier herkent iedereen me. Er zijn hier nu eenmaal niet veel blonde mannen van 1.90 meter. Ze willen allemaal met me op de foto. Op Instagram had ik er binnen de kortste keren zesduizend volgers bij."

Ook het verkeer is wennen voor de aanvaller. "Ze rijden links, en het verkeer is een enorme chaos. Maar iedereen is relaxed en helpt elkaar. De mensen zijn veel minder gestrest dan in Nederland." Een andere stresstest onderging Goselink tijdens het trainingskamp in Jogjakarta. "Ik lag te slapen en alles begon te trillen. Eerst dacht dat ik droomde dat er een aardbeving was, maar het was er dus echt één."

Ondanks de valse start heeft Goselink het goed naar zijn zin op Borneo. Maar hoe lang hij er blijft weet hij nog niet. "Ik heb een contract voor één jaar. Wat er daarna gebeurt weet ik niet. Ik weet niet hoe ik over tien maanden denk. Misschien wil ik terug naar Nederland, misschien wil ik hier blijven. We zien wel."